Het is vrijwel onmogelijk om te schrijven over het noordelijke deel van Cyprus zonder een standpunt in te nemen. Het conflict tussen de Republiek Cyprus (vaak Grieks Cyprus genoemd) en Turkije over Noord-Cyprus is al jarenlang een lastig onderwerp en voor mensen die er direct bij betrokken zijn vaak ook een erg pijnlijk onderwerp.
Op het moment dat je het als buitenstaander hebt over het bezette deel van Cyprus, dan stoot je daarmee de Turken en Turks Cyprioten voor hun hoofd, omdat zij menen dat Noord-Cyprus hen toekomt.
Op het moment dat je het hebt over de Turkse Republiek Noord-Cyprus (T.R.N.C.) dan lijkt het erop dat je dit deel van Cyprus als onafhankelijke Turks-Cypriotische staat erkent en dat er feitelijk geen sprake is van bezetting maar juist van bevrijding.
De laatste jaren zijn er meerdere pogingen geweest om tot een oplossing te komen. Helaas is dat tot op heden niet gelukt. Nu Turkije graag bij de Europese Unie wil horen en de Republiek Cyprus al toegetreden is tot de E.U. lijkt het erop dat een hereniging voor de Grieks Cyprioten niet zo erg hoeft. In een referendum gehouden in 2004 bleken de Turks Cyprioten vóór een hereniging te zijn en spraken de Grieks Cyprioten zich uit tegen een hereniging.
In 2008 is er echter toch weer een klein stapje gezet door het openstellen van Ledra Street, een belangrijke grensovergang in Nicosia.
